Azın Bereketi

Hasan, küçük bir köyde yaşayan mütevazı bir çiftçiydi. Babasından kalan birkaç dönüm tarlası vardı. Topraklar babasından kalmıştı ama onun da o tarlalarda çok emeği vardı. Küçük yaşlarından itibaren hep çalışmıştı. Beş kardeşin en küçüğüydü. Diğer kardeşler, büyük şehirlerde yaşama hevesiyle babadan kalan toprakları satmış ve doğdukları toprakları terk etmişlerdi. Hasan ise emek verdiği, çalışıp çabaladığı yerleri bırakamamıştı. Çok zengin değildi ama elindekine şükreden biriydi.  

Tarlasından topladığı mahsulle ailesini geçindirir, artanı da köy pazarında satardı. Köy pazarında herkes Hasan’ın tarlasından olan ürünleri almaya çalışırdı. Az olduğu için sabah erkenden bu lezzetli ürünleri almak için pazarın yolunu tutarlardı.

Köyün varlıklı tüccarı Demir Bey’in ise çok geniş arazileri vardı. Bir sürü insan çalıştırırdı yanında. Ancak arazilerinde yetişen ürünler verimli değildi. Daha fazla kazanma hırsı ile doğal olmayan yollardan ürün elde etmeye çalışıyordu. Önceleri kâr etse de zamanla verim azalmıştı. Yeni bir şeyler yapmalıydı. Son zamanlarda köyde Hasan’ın ürünlerinin verimi ve lezzeti konuşulur olmuştu. Doğrusu Hasan’ın bunu nasıl yaptığını merak ediyordu Demir Bey. Koskoca Demirhan topraklarının yanında küçük bir çiftçinin birkaç dönüm tarlasının adı bile anılmamalıydı. 

Bir gün pazar yerinde karşılaştılar. Hasan tezgâhının başındaydı. Demir Bey o çok merak ettiği soruları sıraladı tek tek:

“Hasan, neden bu kadar azla yetiniyorsun? Duyduğuma göre ürünlerin çok verimliymiş. Daha fazla kazanmak istemez misin? Büyük tarlalar alsan, daha çok ekip biçsen, belki de köyün en zengini olursun.”

Hasan gülümsedi ve şöyle cevap verdi:

“Azın bereketini bilmeyen, çoğun kıymetini de bilemez derdi rahmetli babam. Ben halimden memnunum beyim. Hayat bana yeteni veriyor, fazlasına ihtiyacım yok.” dedi

Demir Bey bu sözlere güldü. Hasan’ın sözleri ona inandırıcı gelmemişti. Ticareti bu iş bilmeyen adamdan öğrenecek değildi. Ama bu kendi halindeki adamın huzurlu ve mutlu halinin sebebini de merak etti. Onun kadar zengin olmamasına rağmen nasıl bu kadar mutluydu?

O yıl köyde büyük bir kuraklık oldu. Çoğu çiftçinin mahsulü kurudu ama Hasan toprağı bereketini korumuştu. Çünkü her zaman olduğu gibi tarlasına az ama dikkatli ekim yapmıştı. Elde ettiği buğdayı ihtiyacı olan köylülerle paylaşarak hem kendisine hem de çevresine yetti. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki: “Bollukta yapılan davranışlar, kıtlıktaki süreci belirler.”

Demir Bey ise açgözlülükle daha fazla kazanmak için büyük tarlalar almış ama verimsiz topraklar yüzünden zarar etmişti. Artık eskisi gibi yanında bir sürü insan çalıştıramıyordu. Her işi kendi yapmak zorundaydı. Ev ve arazilerinin çoğunu satmıştı. Hasan’la bir gün yine pazarda karşılaştılar. Bu kez tezgâhında ürünlerini satmaya çalışan Demir Bey’di.

“Hasan kardeş senin için az sandığım meğer benim çoğumdan daha bereketliymiş.” dedi

Hasan yine gülümseyerek cevapladı:

“Çünkü bereket, malın çokluğunda değil, şükrün ve paylaşmanın içindedir. Zamanla kıtlık geçecek yine bolluk gelecek. Bu kez de kıtlıkta yapıp ettiklerimiz kıymetli olacak.”

Kıtlıkta ve bollukta doğru davrananlar her zaman kazananlardır, onlardan olabilmek dileğiyle...

&

Deneyimsel Tasarım Öğretisi tutarlı, uygulanabilir, anlaşılabilir, faydalı bilgilerle hayatımızı kolaylaştırmamızı sağlar. Bu bilgilerle insan ailesiyle, arkadaşlarıyla, müşterisiyle nasıl daha etkili bir iletişim kurabileceğini öğrenir.