Küçüldükçe Büyür İnsan!

Merve bir kitapçıya girmiş, şöyle bir bakınıyordu. Onlarca kitabın arasından üç kelimelik bir cümle gözüne ilişti. Cümle kısaydı ama içerdiği anlam çok büyüktü. 

Merakla kitabı alıp arka kapağındakileri okudu. Kalın ve büyük harfler ile "KÜÇÜLDÜKÇE BÜYÜR İNSAN!" yazıyor ve arkasından da, "İnsan hayatın içinde sahip olduklarıyla ön plana çıkmamalı. Böylece hayat kişiyi ön plana çıkarır." diye devam ediyordu. Üzerinde düşünmeye başladı. 

Anneannesinin çocukluğundan beri verdiği öğütler aklına gelmişti. Kitap raflarının arasında bu cümleler şimdi daha anlamlı hissettirmişti kendini. "Evladım, okumakla olmuyor her şey. İnsan hem bilecek, hem de tevazu sahibi olacak. Biz ne insanlar gördük." derdi ne zaman konu açılsa. Merve, biyografi okumayı çok severdi. Bugüne kadar pek çok başarılı insanın yaşam serüvenlerini okumuştu. Her başarıya ulaşan tevazu sahibi olabilir miydi ki? Başarı ile gelen bir şey değil miydi tevazu ? 

Bugünlerde kiminle sohbet etse konu evine, arabasına, seyahatlerine geliyordu. Bu kadar maddi gücün gündemde olması hoşuna gitmiyordu. Sanki yarış vardı da herkes diğerinin imkanına yetişmeye çalışıyordu. Dahası insanların üzerinde bunun bir gerginliği varmış gibi hissediyordu. Mutlu ve huzurlu olmak insanların imkanlarının çokluğu ile tanımlanır olmuştu. Peki, gerçekten öyle miydi?

İnsan övülecek işler yapsın ve yeter ki övgü beklemesin. Hayat o kişiyi olması gereken yere çıkarmaz mıydı? 

Sosyal medyada insanların yediğini içtiğini paylaşmasını anlamıyordu. Paylaşımların beğeni kazanması büyük kıyas oluşturur olmuştu. Herkes tarafından bilinen bir restorana tüm maaşını yatırabilecek insanlar vardı. İnsanlar hava atayım derken kocaman bir hayatı kaçırıyorlardı. "Ne yazık hayatlara" diye düşündü. 

Doğru yerde küçülebilen doğru yerde büyümeye başlar.

"Oysa" dedi kendi kendine; Doğadaki canlılar böyle değil. Arı "Beni insanlar beğensin" diye bal yapmıyordu. İnek "Aman süt yapayım yoksa beni sevmezler" demiyordu. Her canlı kendi ihtiyacını giderirken başka canlıların da ihtiyacını gideriyordu. Doğa bu büyük işbirliğini öylesine örtüyordu ki yakından bakılmadığında görünmüyordu. Hiçbir canlı hiçbir canlıdan üstün olmaya çalışmıyordu. Muhteşem bir düzen vardı. Anlayan herkesi kendine hayran bırakıyordu.  

Büyük işler yapıp küçük görünebilmek insana kalite katar.

Mahalledeki Mehmet amca aklına geldi sonra. Herkes ne kadar severdi onu. Ziyaret edeni hiç bitmez, herkesi tanırdı. Gençle genç, yaşlıyla yaşlı olurdu. Kimiyle güler, derdi olanı dinler yardımcı olmaya çalışırdı. Öldüğünde bütün mahalle mal varlığına inanamamıştı. Öyle ki çocukları servetini paylaşırken birbirine düşmüştü. Hep elinde bir şeker torbası olur, şekerleri çocuklara dağıtırdı. Meğer durumları iyi olmayan kiracısından aylarca kira almamış. Okuttuğu bir çok yetim öğrenci varmış. Mahalleli tüm bunları ölümünden sonra öğrendi. 

Merve’nin yıllarca üstünlük olarak gördüğü ve tanımladığı şeyler artık sarsılıyordu. Başarı ve mutluluğun başkalarının gözünün önüne serilmesi ne kadar doğruydu?

"Küçülebilmek ve küçüldükçe yücelmek" diye satın aldığı kitaba not düştü.

&

Deneyimsel Tasarım Öğretisi tutarlı, uygulanabilir, anlaşılabilir, faydalı bilgilerle hayatımızı kolaylaştırmamızı sağlar. Bu bilgilerle insan ailesiyle, arkadaşlarıyla, müşterisiyle nasıl daha etkili bir iletişim kurabileceğini öğrenir.