Bazı 'Hayır'larda Hayır Vardır

Bazı 'Hayır'larda Hayır Vardır

Televizyonda yansıyan ışık, yaşlı kadının bembeyaz saçlarını bir maviye bir yeşile boyuyordu. Karanlık salonu, televizyonun ışığından başka aydınlatan bir şey yoktu. Gözlerinin altındaki şişlikler bu az ışıkta bile seçilebiliyordu. Üzerinde giyilmekten dirsekleri ve kolları eskimiş geceliği ve rahmetli eşinden kalan yeleği vardı. Belli ki uzun zamandır buradaydı ve üşümüştü. Daha önce izlediği bir dizinin tekrarı vardı televizyonda. Yaşlı kadının dalan gözleri içeri giren oğlunun sesiyle televizyon ekranından ayrıldı.

“Hayırdır anne yine mi uyku tutmadı?” 

“Akşam fazla yemişim de rahatsız etti oğlum.” 

Oğlu “inanmadım” der gibi baktı annesine, annesi de inanmadığını biliyordu içten içe.

Bugün diğer oğlunun aradığını ve para istediğini söylese kızacaktı. Neymiş sadece para ihtiyacı olunca arıyormuş, hatır sormaya aramazmış. Çocuğun işleri yoğun ne yapsın fırsat bulunca arıyordu işte ama gel de bunu Ömer’e anlat. Ömer anladı hemen “Kesin Önder aradı yine dimi? Ah be annem ne zaman anlayacaksın artık bu adama para vermenin ona daha kötü geldiğini.” 

Evet, Ömer haklıydı; öğlen Önder annesini arayıp yine sıkıştığını ve acil paraya ihtiyacı olduğunu söylemişti. Annesi kız kardeşlerinin eğitimi için ayırdığı parayı göndersem mi göndermesem mi diye düşünüyordu. O yüzden uyku tutmamıştı.

Önder eskiden bir firmada yönetici olarak çalışıyordu. Kafasına çok para kazanmayı taktığı için aldığı maaşı beğenmeyerek istifa etmişti. Hayvancılıkta çok para var diyorlardı, o da bu işe girecek ve çok para kazanacaktı. Kafasına koymuştu ama parası yoktu. Bankadan annesinin evini ipotek gösterip kredi çekmişti. Hayvancılık hiç bilmediği bir alandı, bir ortakla bu işe girişmişti ama ortağı onu dolandırıp kaçmıştı. Banka kredisini ödeyemeyince de banka eve el koymuştu. Annesi başta biraz kızıp sonunda yine affetmişti.

Eskiden beri böyleydi Önder. Kredi kartlarını ödemez babası öderdi, arkadaşlarından borç alır ödeyemez annesi öderdi. Böyle böyle bugünlere kadar gelmişti. Annesi Önder’e hiç hayır diyemezdi. İşte sonunda yıllardır çalışıp çabalayıp aldıkları ev de gitmişti. Sıra küçük kızının eğitimi için ayırdıkları paraya geldi. Yaşlı kadın derin bir iç çekti. “Neden oğlum bu kadar beceriksiz?” diye düşündü.                                                                                        

Önder’in çocukluk yıllarını hatırladı. Okulda her yıl sınıfta kaldığı için kendisi hep müdürle görüşmeye giderdi. Hatta müdür Önder’e “Bu diplomanın yarısı annenin” demişti. Baba Önder’le ilgilenmekten Ömer’i ihmal bile etmişti. Ömer kendi kendine her işini hallederdi ama Önder öyle miydi? Bana bir şey olsa ne yapacak bu çocuk diye düşündü.  En iyisi parayı versin de şu işi bir temize çıkarsın sonra kardeşini o okuturdu artık. Kararını vermişti parayı yarın gönderecekti. ”İyi geceler oğlum ben yatıyorum” diyerek odasına yöneldi.

Ömer ağır adımlarla yürüyen annesinin arkasından baktı. “Umarım bu sefer hayır demeyi becerebilirsin anne” dedi kararını verdiğini bilmeden.

İnsan ilişki kurduğu insanlarla mutlu ve huzurlu olmak ister. Bu yüzden çevresinde hep sevdikleri olsun diye çabalar durur. Sevdiklerinin her isteğini yapmak ister. “Sevdiğine hayır demek, mutlu huzurlu ilişkimize hayır demektir.” diye düşünür çoğu zaman. Peki, başarabilir mi? Bunun için nelerden vazgeçer? Çoğu zaman yaptığı yanlışların farkına varmaz, yaşadıklarından ders çıkarmazsa tekrar aynı şeyi yapıp farklı sonuçlar bekler insan.

Annesi de ‘hayır’ diyemeyişlerinin Önder’in hayatındaki olumsuz etkilerini göremeyecek hale gelmişti. Aslında her insanın hayır diyemediği bir Önder’i yok muydu hayatında?

&

Deneyimsel Tasarım Öğretisi tutarlı, uygulanabilir, anlaşılabilir, faydalı bilgilerle hayatımızı kolaylaştırmamızı sağlar. Bu bilgilerle insan ailesiyle, arkadaşlarıyla, müşterisiyle nasıl daha etkili bir iletişim kurabileceğini öğrenir.