Çöldeki Yalnız Kadın

Hatırla çöldeki yalnız kadını

Kimdi o?

Bir insan, bir eş, bir anne

En önemlisi de teslim olmuş bir kul

Kim vardı yanında peki, hiç kimse

Yalnız mıydı gerçekten çölde?

Öyle mi?

Bırakır mıydı onu kimsesizler kimsesi?

Hatırla çöldeki kadını

Hem de ağlayan bebeğiyle çölün ortasında yapayalnız bir kadın

Umutsuzluğa kapılmadan iki dağın arasında, bir yudum su bulmak için koşuyor 

Bebek susuz, kadın çaresiz, çöl sıcak…    

Bebek susuz, kadın yorgun, 

Bebek susuz, kadın aç, bebek ağlıyor  

Ve koşuyor sonuç alamasa da, iki dağın arasında 

Hiç bırakmıyor mücadeleyi, çabayı 

Bir o dağa, bir bu dağa

Hırsla değil azimle, 

Sebeplerine sarılmış

Elinden her ne geliyorsa

Çölün ortasında bir kadın

Nasıl koşuyordu öyle hatırla?

Vücudu bitkin, bacakları dermansız, titriyor ama koşuyor.

Dönüp bebeğine bir bakıyor, 

Sonra gene koşuyor

Biliyor ki çabasının karşılığı boş değil, 

Biliyor ki görmezden gelinmez, 

Bir gören var, duyan var, bilen var

Biliyor ki yok sayılmaz emekler

Çölün ortasında bir kadın

Ne yiğit, ne cesur, ne umutlu

Kimde var o cesaret?

Şikayeti yok, yılgınlığı da

Koşuyor umutla, koşuyor sabırla, koşuyor teslimiyetle

Kızgın değil, kırgın değil hiç kimseye,

Yönelmiş sadece yapması gerekene

Biliyor ki karşılık bulur ödenen bedeller

Ve onlarla oluşur tüm hak edişler

Çölün ortasında bir kadın

Koşuyor aslında yalnız olmadığını bilerek

Koşuyor sığındığı, tek bir yerden bekleyerek

Koşuyor O’ndan hiç umut kesmeyerek  

Koşuyor vazgeçmeyerek

O zaman işte bebeğin ayağının altından çıkıyor cennet suyu

O zaman karşılık buluyor umudu 

O zaman son buluyor yorgunluğu

Hem de ne su, bir pınar ki çağlıyor, fışkırıyor, nasıl coşkulu!

Tüm o gayretlerin karşılığı bu

Hatırla çöldeki kadını 

Nasıl güzel bir insandı

Kadınların hası, anaların anası

Peki, sende var mı onun mücadelesi, çabası

Var mı onun sabrı, umudu

Sen de var mı cesareti, teslimiyeti, razı olmuşluğu?

Koştun mu hiç hedefin için iki dağ arasında

Çaldın mı tüm açılmayan kapıları

Titredi mi bacakların yorgunluktan

Gülümsemeye çalışırken gözyaşların süzüldü mü yanaklarından

Ne kadar çaban vardı, ne kadar azmin?

Ne diye hemen pes edip vazgeçtin?

Hadi kalk o zaman düştüğün yerden!

Hadi kalk, silkele üstünü başını!

Sil dizlerindeki kanı, gözündeki yaşı

Çıkar ellerindeki dikeni

Yol uzun, yol sarp, yol dikenli 

Korkuyla ümit arasında bir yol, bu yol

Olsun! Sen de var o güç, o inanç

Biliyorsun ümidin korkundan fazla 

Ve sen nefes alıyorsun hala,

O zaman gülümse tüm acılara, sıkıntılara

Hadi yeniden başla!

Hiç bitmeyen bir umutla,

Canla, başla, sabırla,

Yılma, yıkılma! Yeniden başla

Umutsuzluğa kapılma 

Çöldeki yalnız kadını hatırla…

Çöldeki koşan kadını hatırla…

Kalk! Yeniden başla...

&

Deneyimsel Tasarım Öğretisi tutarlı, uygulanabilir, anlaşılabilir, faydalı bilgilerle hayatımızı kolaylaştırmamızı sağlar. Bu bilgilerle insan ailesiyle, arkadaşlarıyla, müşterisiyle nasıl daha etkili bir iletişim kurabileceğini öğrenir.