Çöldeki Yalnız Kadın
Hatırla çöldeki yalnız kadını
Kimdi o?
Bir insan, bir eş, bir anne
En önemlisi de teslim olmuş bir kul
Kim vardı yanında peki, hiç kimse
Öyle mi?
Bırakır mıydı onu kimsesizler kimsesi?
Hatırla çöldeki kadını
Hem de ağlayan bebeğiyle çölün ortasında yapayalnız bir kadın
Umutsuzluğa kapılmadan iki dağın arasında, bir yudum su bulmak için koşuyor
Bebek susuz, kadın çaresiz, çöl sıcak…
Bebek susuz, kadın yorgun,
Bebek susuz, kadın aç, bebek ağlıyor
Ve koşuyor sonuç alamasa da, iki dağın arasında
Hiç bırakmıyor mücadeleyi, çabayı
Bir o dağa, bir bu dağa
Hırsla değil azimle,
Sebeplerine sarılmış
Elinden her ne geliyorsa
Çölün ortasında bir kadın
Nasıl koşuyordu öyle hatırla?
Vücudu bitkin, bacakları dermansız, titriyor ama koşuyor.
Dönüp bebeğine bir bakıyor,
Sonra gene koşuyor
Biliyor ki çabasının karşılığı boş değil,
Biliyor ki görmezden gelinmez,
Bir gören var, duyan var, bilen var
Biliyor ki yok sayılmaz emekler
Çölün ortasında bir kadın
Ne yiğit, ne cesur, ne umutlu
Kimde var o cesaret?
Koşuyor umutla, koşuyor sabırla, koşuyor teslimiyetle
Kızgın değil, kırgın değil hiç kimseye,
Yönelmiş sadece yapması gerekene
Biliyor ki karşılık bulur ödenen bedeller
Ve onlarla oluşur tüm hak edişler
Çölün ortasında bir kadın
Koşuyor aslında yalnız olmadığını bilerek
Koşuyor sığındığı, tek bir yerden bekleyerek
Koşuyor O’ndan hiç umut kesmeyerek
Koşuyor vazgeçmeyerek
O zaman işte bebeğin ayağının altından çıkıyor cennet suyu
O zaman karşılık buluyor umudu
O zaman son buluyor yorgunluğu
Hem de ne su, bir pınar ki çağlıyor, fışkırıyor, nasıl coşkulu!
Tüm o gayretlerin karşılığı bu
Hatırla çöldeki kadını
Nasıl güzel bir insandı
Kadınların hası, anaların anası
Peki, sende var mı onun mücadelesi, çabası
Var mı onun sabrı, umudu
Sen de var mı cesareti, teslimiyeti, razı olmuşluğu?
Koştun mu hiç hedefin için iki dağ arasında
Çaldın mı tüm açılmayan kapıları
Titredi mi bacakların yorgunluktan
Gülümsemeye çalışırken gözyaşların süzüldü mü yanaklarından
Ne kadar çaban vardı, ne kadar azmin?
Ne diye hemen pes edip vazgeçtin?
Hadi kalk o zaman düştüğün yerden!
Hadi kalk, silkele üstünü başını!
Sil dizlerindeki kanı, gözündeki yaşı
Çıkar ellerindeki dikeni
Yol uzun, yol sarp, yol dikenli
Korkuyla ümit arasında bir yol, bu yol
Olsun! Sen de var o güç, o inanç
Biliyorsun ümidin korkundan fazla
Ve sen nefes alıyorsun hala,
O zaman gülümse tüm acılara, sıkıntılara
Hadi yeniden başla!
Hiç bitmeyen bir umutla,
Canla, başla, sabırla,
Umutsuzluğa kapılma
Çöldeki yalnız kadını hatırla…
Çöldeki koşan kadını hatırla…
Kalk! Yeniden başla...
&
Deneyimsel Tasarım Öğretisi tutarlı, uygulanabilir, anlaşılabilir, faydalı bilgilerle hayatımızı kolaylaştırmamızı sağlar. Bu bilgilerle insan ailesiyle, arkadaşlarıyla, müşterisiyle nasıl daha etkili bir iletişim kurabileceğini öğrenir.
Tek olmak yalnız olmak anlamına gelmiyordu, bunu biliyordu çöldeki kadın.
YanıtlaSilUmutsuzluğa kapılmadan iki dağın arasında, bir yudum su bulmak için koşuyor.
YanıtlaSilTüm insanlığa ve kadınlara ne güzel bir örnek… Kaleminize sağlık
Acıya gülümsemek. Ne kadar da zor bir davranış... Zaten bedel de insana zor gelen değil midir? İnsanın egosuna rağmen yaptıkları onu bir yerlere taşımaz mı?
YanıtlaSilHarika bir yazı olmuş. Bu kadar güzel ifade edilebilirdi ancak. Teslimiyetin kahramanı sabır taşı Haceri..
YanıtlaSilMedeniyet çölündeki yanlız kadınlar koşalım azimle şikayetsşz
YanıtlaSilSabır, teslimiyet, ümit, sarp yokuş... Hepimiz karşışaştığımız sarp yokuşları yazıda anlatıldığı gibi sabırla, ümitle geçeriz inşAllah
YanıtlaSilÇok güzel bir yazı insanı hem hedefine hem de amaçına motive ediyor. Düştüğüm yerden kalkmamın yolunu göstermiş .Emeğinize sağlık.
SilTeslimiyet deyince akla gelen isim hz. Hacer. Hedefi için durmadan, pes etmeden hem de hiç ümidini kaybetmeden… Hayatımızda tüm hayırlı hedeflerimizde hacer olabiliriz inşallah.
YanıtlaSilKaleminize sağlık 🌺
YanıtlaSilHatırlatan RABbe şükürler olsun. Selam olsun çölü cenneti yapanlara, cennet suyunu hakedenlere… Sizleri çok seviyoruz umudumuz cennette kavuşmak…
YanıtlaSilÖykünde bütün mücadelenle, teslimiyetle kendi sahnende elinden geleni yapmalı insan. Kaleminize sağlık insanı kendi öykülerinde düşünmesine vesile olan bir yazı olmuş.
YanıtlaSilUmutla yeniden başla!
YanıtlaSil